Recensie: The Love Interest door Cale Dietrich

There is a secret organization that cultivates teenage spies. The agents are called Love Interests because getting close to people destined for great power means getting valuable secrets.

Caden is a Nice: The boy next door, sculpted to physical perfection. Dylan is a Bad: The brooding, dark-souled guy, and dangerously handsome. The girl they are competing for is important to the organization, and each boy will pursue her. Will she choose a Nice or the Bad?

Both Caden and Dylan are living in the outside world for the first time. They are well-trained and at the top of their games. They have to be – whoever the girl doesn’t choose will die.

What the boys don’t expect are feelings that are outside of their training. Feelings that could kill them both.

Ik had mezelf aan het begin van het jaar beloofd dat ik meer diverse boeken wilde lezen. Diversiteit in YA boeken is tegenwoordig een ‘hot topic’ en ik wilde persoonlijk ook wel zien hoe diversiteit in YA boeken er nou uitziet. Dit was één van de redenen dat ik dit boek oppakte. Een andere reden is dat het boek ontzettend grappig en meta klonk.

Recensie: Fangirl van Rainbow Rowell

!DEZE RECENSIE IS SPOILERVRIJ!

Cath is fan van Simon Snow, maar zo zijn er wel meer. Het enige verschil is dat een Simon Snow-fan zijn voor Cath net zo veel betekent als kunnen ademen voor de rest van de mensheid. Als Cath niet over Simon Snow leest, in boeken waarin hij de hoofdpersoon is of op forums, dan schrijft ze fanfictie of verkleedt ze zich als een van de personages uit de films. Tot nu toe was haar tweelingzus Wren net zo gek op Simon Snow als Cath was, maar nu ze gaan studeren is het fangirlen er voor Wren wel een beetje af. Cath zal nu dus alleen door haar veelal fictieve leven moeten gaan. Maar is ze daar wel klaar voor? Haar nieuwe kamergenoot Reagan is in ieder geval vastbesloten om Cath een handje te helpen. Samen trekken ze ten strijde tegen veeleisende docenten, manische ouders en sluimerende verliefdheden en komt Cath erachter dat nerd zijn eigenlijk wel heel cool is.

Mijn mening

Zoals jullie in mijn recensie van Eleanor & Park hebben kunnen lezen heb ik alle boeken van Rainbow Rowell achter elkaar gelezen. In die recensie zei ik dat Eleanor & Park het laatste boek in dit Rainbow Rowell-buffet was. Maar welk boek was dan het eerste? Welk boek was het voorgerecht?

Dit voorgerecht was Fangirl (oké, dit is de laatste keer dat ik Rainbow Rowell boeken zal vergelijken met gerechten. Misschien.)

Toen ik de eerste keer van de titel hoorde schrok deze me wel even af. Fangirl. Zou ik, als mannelijke lezer, dit boek wel leuk kunnen vinden? (Onthoud wel: dit was voordat ik nog maar één boek van Rowell had gelezen). Ook bij de kaft moest ik even nadenken. Het boek zag er heel…girly uit. Nu probeer ik me meestal niet al te veel aan te trekken van kaften, maar desalniettemin moet ik me er wel even overheen zetten. En na het horen van alle goede reacties lukte dit me.

En wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen! Fangirl is zo leuk!

Het hoofdpersonage, Cath, is echt iemand waar ik me mee kon identificeren. Zoals de titel al doet vermoeden is Cath een echte fangirl. Ze is een echte Simon Snow (de Harry Potter van deze wereld) fan en geef toe: de meeste YA lezers zijn wel begonnen met Harry Potter of hebben tenminste 1 van de films gezien (zo niet: ga dat eens even heel snel doen!). Ik zou mezelf best kunnen beschrijven als een Harry Potter fanboy, al heb ik nog nooit een woord fanfiction geschreven. Ik heb zelf echter weleens fanfiction gelezen dus ik was zeker bekend met het concept. Dus ik kon me zeker inleven met Cath’s fandom-struggles (wachten op het laatste deel in een serie, midnight release parties etc.)

Ook een leuke deel van dit boek zijn de Simon Snow-verhalen die er tussendoor zitten. Voor of na elk hoofdstuk kun je een klein stukje uit Cath’s favoriete serie lezen. Soms zijn het ook stukjes uit haar fanfiction. Hierdoor leer je een beetje Cath’s fandom kennen en als ik heel eerlijk ben kan ik zien waarom ze zo’n fan is van de boeken. Ik wou dat ze echt bestonden! ( En dat gaat ook echt gebeuren! Rainbow Rowell brengt in Oktober dit jaar Carry on uit in Amerika. Dit is Cath’s fanfiction en ik kan niet wachten meer te lezen over Simon en Baz).

Het boek behandeld, net zoals Eleanor en Park, best zware onderwerpen, maar in tegenstelling tot dat andere boek vond ik Fangirl toch iets lichter. Het einde liet me ook met een veel tevredener gevoel achter.

Kortom: ga Fangirl lezen! Ik kan je garanderen dat je er geen spijt van zult hebben!

   

WINACTIE: Maak kans op Eleanor & Park en stem!

Het is YA-boekenweek! Heel veel YA boeken zijn verlaagd in prijs en verschillende boekenwinkels verpreid over het land zullen deze week events houden ter gelegenheid van Young Adult boeken. Ook ik zal, als lid van het Best of YA Promoteam een aantal boekenwinkels bezoeken. Wie weet spot je me dus ergens deze week 😉

Bovendien kun je deze week op Eleanor & Park stemmen voor de Dioraphte Literatour Prijs, de prijs voor het beste jongerenboek. Stemmen (klik hier) kan van tot en met vrijdagochtend 27 maart (12.00 uur). De andere genomineerden zijn ook leuk, maar Eleanor & Park is toch wel mijn favoriet!

Uitgeverij Unieboek/Het Spectrum en Best of YA willen natuurlijk ook graag dat Eleanor & Park wint. Ik heb van hun dan ook een gloednieuw exemplaar van Eleanor & Park gekregen en die mag ik weggeven aan één van mijn lezers! Hoe leuk is dat!

Wat moet je doen om te winnen?

Kans maken op kan op twee verschillende manieren. Elke manier zorgt ervoor dat je één keer kans maakt. Doe je allebei de dingen, dan maak je dus twee keer zoveel kans!

• Like de nieuwe facebookpagina!

Zoals je misschien al gemerkt had heeft Read, Watch or Avoid een nieuwe facebookpagina. Om kans te maken op dit exemplaar hoef je alleen maar de facebookpagina te liken en klaar is kees! (klik hier om de nieuwe facebookpagina te volgen!)

• Volg me op Bloglovin’

Ook heb ik een Bloglovin’. Volg me ook daar om meer kans te maken op het boek. Je blijft op deze manier ook op de hoogte van mijn posts en nieuwe winacties. Ook volg ik vaak blogs terug, dus dat is ook altijd wel leuk! (klik hier om me te volgen op Bloglovin’)

Nogmaals, als je de facebookpagina liked en me volgt op Bloglovin’ maak je dus twee keer zo zoveel kans dan als je alleen één van de twee doet 🙂

Vergeet niet te stemmen!

Vergeet natuurlijk ook niet op Eleanor & Park te stemmen voor de Dioraphte Literatour Prijs! Stemmen kan tot vrijdag 27 maart tot 12:00 uur. Stemmen kan hier (klik).

‘May the odds be ever in your favor!’

– Reza

Recensie: Eleanor & Park van Rainbow Rowell.

!DEZE RECENSIE IS SPOILERVRIJ!

Het jaar is 1986. De plek is Omaha, Nebraska. De 16 jarige Eleanor komt op een nieuwe middelbare school terecht. Ze heeft een zware thuissituatie, haar gezin leeft namelijk in armoede en haar stiefvader is een vreselijke man. Daarnaast heeft ze wilde rode krullen, is ze wat forser dan de andere meisjes in de klas en heeft ze een vreemde kledingstijl. Ze wordt dus ook nog eens gepest.

Tijdens de eerste busrit naar school komt Eleanor naast de 16 jarige Park te zitten. Park is wat populairder dan Eleanor, maar voelt zich zelf ook niet zo lekker in z’n vel. Hij namelijk is half-Koreaans en houdt van dingen als rockmuziek en X-Men stripboeken. De twee voelen in het begin weinig voor elkaar, maar uiteindelijk bloeit er (mede dankzij hun liefde voor dezelfde muziek en stripboeken) langzaam maar zeker een liefde op en al snel kunnen de twee tieners niet zonder elkaar.

Maar kan een eerste echte liefde wel stand houden?

Er zijn onder de YA boeken altijd wel boeken die bekender en populairder zijn dan de anderen. Boeken die bijna iedere Young Adult lezer wel eens heeft gelezen. Boeken die eigenlijk een beetje de cool kids onder de YA boeken zijn. Boeken zoals The Fault in our Stars, The Hunger Games, If I Stay, Twilight en Divergent.

Eleanor & Park valt ook binnen dit rijtje. Dit kon ook niet anders na de lovende recensie van andere auteurs zoals John Green (auteur van o.a. The Fault in our Stars) en Gayle Forman (auteur van If I Stay). Steeds meer mensen begonnen te praten over dit boek (en de andere boeken van Rainbow Rowell). En ook ik kreeg op deze manier te horen van Eleanor & Park.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik het verhaal van Eleanor & Park op het eerste gezicht niet zo interessant vond klinken. Ik had wel gehoord dat de boeken van Rainbow Rowell erg goed waren, dus ik besloot allereerst Fangirl te lezen. Dit boek smaakte naar meer en in de opeenvolgende weken las ik achter elkaar al Rowell’s boeken, met als laatste.. Eleanor & Park.

Wat vond ik er nou van?

Eleanor & Park  was voor mij dus een soort dessert in een viergangen Rainbow Rowell buffet. En wat een lekker dessert was het! Eleanor & Park is echt een heel vertederend boek. Het verhaal van de twee verliefde tieners pakt je vast en laat je pas op de laatste pagina los. En zelfs daarna blijft je nog denken aan het verhaal.

Het boek heeft een hele rustige opbouw. Dit is even wennen als je boeken vol actie, fantasy en spanning gewend bent, zoals ik, maar als je eenmaal gewend bent aan het tempo vlieg je door het boek heen. Ook is er genoeg actie, al is het een ander soort actie dan in de fantasyboeken waar ik het eerder over had. De actie in Eleanor & Park is heel onschuldig en, bij gebrek aan een ander woord, lief. Een hoofdstuk waarin de hoofdpersonen voor het eerst handen vasthouden klinkt misschien saai, maar Rainbow Rowell zorgt ervoor dat het boek nooit je aandacht verliest.

Ook zorgt het tempo ervoor dat het boek realistisch aanvoelt. Je voelt de liefde tussen Eleanor en Park langzaam aan groeien.

De personages

De kracht van Eleanor & Park zit vooral in de ontwikkeling van de personages. Eleanor en Park zijn twee personages die vanaf de eerste paar bladzijdes rechtstreeks je hart inlopen. Het boek is geschreven in afwisselende perspectieven (dus het ene hoofdstuk vertelt vanuit het oogpunt van Park, de volgende van Eleanor, die daarna weer van Park enz). Dit is niet storend en zorgt er juist voor dat je de personages beter leert kennen en je meer gehecht aan ze raakt.

De personages zijn echter ook niet perfect. Er waren sommige momenten dat ik me echt ergerde aan Eleanor of Park. Ook de manier waarop sommige personages aan het einde reageerde vond ik wat minder. Dit zorgde ervoor dat ik het boek me aan het einde een beetje achterliet met een gefrustreerd gevoel. Toch vond ik dit ook weer niet heel erg. Niemand is perfect en het feit dat deze personages af en toe irritante dingen deden zorgde er alleen maar voor dat ze voor mij realistischer aanvoelde.

Conclusie

Ik raad Eleanor & Park dus zeker aan. Het is een verterend boek met  twee hoofdpersonages die je gelijk in je hart sluit.

   

Recensie: Fairest (The Lunar Chronicles #0), door Marissa Meyer

!DEZE RECENSIE IS SPOILERVRIJ VOOR DE GEHELE LUNAR CHRONICLES SERIE!

Waar gaat dit boek over?

‘Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in heel het land?’

Lezers van de Lunar Chronicles kennen Koningin Levana als een koelbloedige heerser die haar ‘glamour’ gebruikt om de macht te houden en haar rijk uit te breiden.

Maar lang voordat Koningin Levana’s pad kruiste met Cinder, Scarlet en Cress was ze ook maar gewoon een meisje. Een meisje met eigen wensen, dromen en verlangen..

Ontdek het verhaal áchter de boze koningin en kom erachter wat er achter de sluier van Levana ligt..

De Lunar Chronicles

Ik vind de Lunar Chronicles één van de leukste YA series van het moment. Ze hebben alles wat ik leuk vind aan YA-series: actie, spanning, romantiek, nog meer actie en (misschien wel het belangrijkste) goed uitgewerkte, realistische personages.

Voor iedereen die niet weet waar de Lunar Chronicles over gaan, de serie bestaat in principe uit een aantal hervertellingen van sprookjes. Dit klinkt misschien een beetje afgezaagd, maar wat deze serie echt apart maakt is dat de boeken zich afspelen in de toekomst. De wereld lijkt een beetje op die van Star Wars. Er zijn robots, ruimteschepen en mensen die op de maan wonen.

Er zijn op het moment drie delen uit in de serie. Het eerste deel, Cinder, is een hervertelling van Assepoester. Deel twee, Scarlet is een hervertelling van Roodkapje en deel drie, Cress, is een hervertelling van Rapunzel. Deel vier, Winter, komt eind dit jaar uit wordt een nieuwe versie van Sneeuwwitje.

Het verhaal van Fairest: Levana’s story

Fairest, daarintegen, is geen hervertelling van een bestaand sprookje, maar vertelt het achtergrondverhaal van Koningin Levana, de bad guy uit de eerste drie delen. Levana is gebaseerd op de boze koningin uit Sneeuwwitje en was tot nu toe een personage met een mysterieuze achtergrond.

Daar brengt dit boek verandering in. In een kort aantal pagina’s (Fairest is het dunste boek in de serie) vertelt dit boek het complete achtergrondverhaal van Levana, vanaf haar 16^e tot kort voor het begin van Cinder. Ook laat het boek meer zien van Luna, de stad op de maan. Dit was iets wat we nog niet eerder hadden gezien.

Het boek is dus een zogenaamde prequel, het vertelt het verhaal dat zich afspeelde vóór dat van de andere delen. Toch raad ik mensen die deze serie willen lezen aan om eerst de eerste drie delen (Cinder, Scarlet en Cress) te lezen. In principe verpest Fairest niets uit de eerdere boeken, maar ik denk dat het leuker is om dit boek te lezen als je het verhaal van de andere delen kent. Fairest staat namelijk propvol kleine verwijzingen en details naar de andere delen en naar zaken die nog moeten  komen. Als je geen kennis hebt van deze dingen zul je deze verwijzingen niet opvangen en dat is toch erg jammer.

Marissa Meyer twijfelde of ze eerst Winter of eerst Fairest wilde uitgeven en besloten uiteindelijk toch voor Fairest te gaan. Aangezien ik Winter nog niet heb gelezen (omdat hij nog niet uit is) weet ik niet of dit klopt, maar volgens Meyer waardeer je Levana ook meer in Winter als je de backstory uit Fairest kent.

Recensie: Boy 7 Live on Stage (première)

Op zondag 18 januari mocht ik, als één van de nieuwe leden van het YA Promo team 2015 van Unieboek,  naar de première van de toneelvoorstelling ‘Boy 7 – Live on Stage’. Aangezien de première in Amersfoort was moest ik wel even reizen, maar ik had het er graag voor over. Er was sneeuw voorspeld dus dik aangekleed ging ik op pad.

Voordat ik met deze recensie verder ga moet ik trouwens wel iets bekennen. Ik heb het boek van Mirjam Mous, waarop deze voorstelling gebaseerd is, nog nooit gelezen. Natuurlijk heb ik het vaak genoeg in de boekenwinkels zien liggen en hij klonk heel spannend, maar ik was er simpelweg nooit aan toegekomen.

Toen ik hoorde dat ik naar deze voorstelling mocht heb ik er nog kort aan gedacht om misschien snel naar een boekenwinkel te rennen en het boek te kopen, of om het te downloaden op mijn e-reader maar dit heb ik uiteindelijk niet gedaan. Het leek mij namelijk wel grappig om er ‘blind’ in te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik dus uiteindelijk bij het theater aankwam en op mijn plekje ging zitten (helemaal op de eerste rij, in het midden!) wist ik dus vrijwel niets over het verhaal. Ik wist de basis een klein beetje (jongen wordt wakker in veld, weet niet wie hij is..) maar meer dan dat wist ik niet.

En toen gingen de lichten uit en begon de voorstelling…

Het verhaal draait om een jongen die wakker wordt in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet hoe hij daar terechtgekomen is, waar hij vandaan kwam en zelfs niet meer hoe hij heet. Gelukkig vindt hij een rugzak met daarin een IPhone. Hij wil het alarmnummer bellen, maar ziet dan een videoberichtje. Hij opent het filmpje en ziet zijn eigen gezicht!  ‘Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie’ zegt de jongen in de video. Met behulp van een aantal andere spullen in de rugzak gaat hij op zoek naar zijn verleden. Zolang hij zich niets herinnert, durft hij echter niemand te vertrouwen.

Ik vond de voorstelling is erg gaaf! Hij is spannend en zeer goed te volgen als je het boek niet hebt gelezen hebt. Ook is het gebruik van muziek heel apart. De voorstelling zit een beetje tussen een ‘normale’ toneelvoorstelling en een musical in. Er wordt in gezongen en veel gebruikt gemaakt van muziek om te laten zien wat het hoofdpersonage voelt en denkt, maar er zijn ook geen echte liedjes die gezongen wordt. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar het werkt erg goed.

Het decor is heel simpel en bestaat in principe uit een aantal hekken, een tafel met een paar stoelen, een bed en een berg zand. Centraal op het podium staat een videoscherm. Er wordt heel goed gebruik gemaakt van het decor. Ondanks het feit dat het zo weinig decorstukken zijn is het heel duidelijk waar we zijn EN wanneer we zijn. Dit werkt vooral door de belichting. Als er bijvoorbeeld iets gebeurde in verschillende tijden werd dat verdeeld over de twee zijdes van het podium: de linkerkant liet het heden zien en de rechterkant het verleden. Als er dan iets in het heden gebeurde  was de linkerkant verlicht en was de rechterkant donker en als we opeens oversprongen naar een andere tijd werd de rechterkant verlicht en de linkerkant verduisterd. Het werkte heel goed en zorgde ervoor dat ik het verhaal heel makkelijk kon volgen. Het videoscherm waarop om de zoveel tijd een filmpje of iets anders te zien is (zoals bijvoorbeeld datgene wat er op een mobiel of tablet te zien is) ondersteunt het stuk goed en voegt veel waarde toe aan de hele beleving.

De acteurs zijn heel goed op elkaar ingespeeld. We waren dan wel op de première, maar het was duidelijk te zien dat ze het stuk heel goed kende. Er zijn maar 5 acteurs en sommige daarvan spelen meerdere rollen. Hun acteerwerk voelde heel natuurlijk. Baue van Leyden speelde de hoofdrol van ‘Boy 7’ en hij doet het heel erg goed! Hij weet je echt mee te nemen in het verhaal en weet beide de komische en de serieuze aspecten van zijn rol neer te zetten. Ook de ‘bad-guy’ van het verhaal, Mike Reus als Jones, is echt heel sterk. Het lijkt haast alsof zijn personage twee personaliteiten heeft en Reus zet ze beide heel goed neer! Ik raakte haast bang van hem. Sanne Franssen en Guillermo Hilversum als Lara en Louis zijn zeer stoere personage en worden beide sterk neergezet. Eva van den Dam speelde de meeste personages en het feit dat ik soms niet in de gaten had dat het dezelfde actrice was (terwijl ik zat op rij 1!) zegt genoeg.

Ook het taalgebruik was heel vlot en realistisch. Ik las ergens dat de acteurs ook inspraak hadden over de manier hoe er werd gesproken in de show, dus dit zal ook wel geholpen hebben. Overigens moet ik wel zeggen dat er redelijk veel gescholden wordt in de show. Dit vind ik persoonlijk niet erg, maar ik snap wel waarom de ‘kijkwijzer’ 12+ is.

Jammer genoeg was er ook een minpunt en dat was het einde. Het ging naar mijn gevoel opeens veel te snel waardoor ik niet goed kon verwerken wat er zojuist gebeurd was. Ik moest na afloop even aan iemand die het boek had gelezen vragen wat er nou precies gebeurd was, want ik snapte het niet zo goed. Trouwens, voor degenen die het boek hebben gelezen, kennelijk is het einde wel ietwat veranderd ten opzichte van het boek. Dus er zijn genoeg verassingen!

(een deel van) het Best of YA Promoteam 2015! (foto door Marjolein)

Na afloop van de voorstelling, waarbij de cast een staande ovatie en boeket bloemen in ontvangst mocht nemen, was er in  de Foyer een borrel waar ook de cast bij aanwezig zou zijn. Bij deze borrel was ook het ouder YA Promoteam aanwezig en een aantal leden van het nieuwe team, die ik die dag ook voor het eerst ‘in het echt’ ontmoette (wat erg gaaf was!). Ook hebben we heel even de auteur van het boek gesproken, Mirjam Mous, die aangaf heel blij te zijn met het toneelstuk (en ook met het feit dat er mannen in het nieuwe YA Promoteam zitten). Ze was vooral heel tevreden dat de makers zo trouw waren gebleven aan haar boek. Er komt ook een verfilming aan, maar deze is kennelijk een stuk minder trouw aan het boek.

Na de borrel nam ik afscheid van mijn nieuwe teamgenootjes en ging ik maar richting station om de lange treinreis terug te maken, de muziek van de voorstelling nog steeds klinkend in mijn hoofd.

‘Boy 7 – Live on Stage’ is een spannende voorstelling die aan te raden is aan iedereen, of je het boek nou hebt gelezen of niet. De acteurs zijn heel sterk, het decor effectief en de muziek voegt heel veel emotie toe aan de voorstelling. Hier vind je de site van ‘Boy 7 – Live on Stage’, misschien staan ze binnenkort ook in een theater bij jouw in de buurt!

Ga het zien. Ga het beleven.